Jakie są objawy łojotokowego zapalenia skóry głowy?

Łojotokowe zapalenie skóry głowy to jedno z najczęstszych schorzeń dermatologicznych, które bywa mylone ze zwykłym łupieżem. W rzeczywistości objawia się jednak znacznie poważniej – zaczerwienieniem skóry, tłustymi, żółtawymi łuskami, uporczywym świądem, a niekiedy także nasilonym przetłuszczaniem i wypadaniem włosów. 

Choroba ma charakter przewlekły i nawrotowy, dlatego jej wczesne rozpoznanie oraz odpowiednia pielęgnacja są kluczowe, aby ograniczyć dyskomfort i kontrolować objawy.

Czym jest łojotokowe zapalenie skóry głowy?

Łojotokowe zapalenie skóry głowy to przewlekła i nawrotowa choroba zapalna skóry, która rozwija się w miejscach o zwiększonej aktywności gruczołów łojowych, szczególnie na owłosionej skórze głowy. Nie jest to choroba zakaźna – jej rozwój nie wynika z zakażenia ani z zaniedbań higienicznych, lecz z zaburzenia równowagi fizjologicznej skóry.

ŁZS rozwija się, gdy skóra produkuje zbyt dużo sebum, a naturalne drożdżaki Malassezia wywołują stan zapalny i podrażnienie skóry głowy.

Skóra odnawia się znacznie szybciej niż normalnie, co powoduje nadmierne złuszczanie.

Skoro wiemy już, czym jest ta dolegliwość, warto przyjrzeć się, jak daje o sobie znać na samym początku, aby móc zareagować jak najwcześniej.

Jak rozpoznać pierwsze objawy ŁZS na głowie?

Pierwsze objawy łojotokowego zapalenia skóry na głowie są często subtelne i łatwe do przeoczenia. Czy Twoje włosy przetłuszczają się szybciej niż zwykle, mimo że nie zmieniłeś pielęgnacji? Czy zauważyłeś na ramionach drobne, białe lub żółtawe łuski, które osypują się z głowy? Takie sygnały mogą wskazywać na początkowe stadium ŁZS.

We wczesnej fazie rozwoju choroby pojawia się także delikatne zaczerwienienie skóry (rumień), najczęściej zlokalizowane wzdłuż linii włosów, za uszami lub na karku. Objawy te często przypominają zwykły łupież lub efekty niewłaściwej pielęgnacji skóry tłustej, co może prowadzić do błędnej interpretacji i opóźnionej diagnostyki.

Warto zaznaczyć, że czynniki takie jak przewlekły stres, zaburzenia hormonalne czy sezonowe zmiany klimatyczne sprzyjają nasileniu objawów i mogą przyspieszyć progresję choroby.

Tym pierwszym sygnałom często towarzyszy jeden z najbardziej uciążliwych i niepokojących objawów – uporczywy świąd.

Czy łojotokowe zapalenie skóry głowy powoduje świąd?

Świąd skóry głowy jest jednym z najczęstszych i najbardziej dokuczliwych objawów łojotokowego zapalenia skóry. Może mieć różne nasilenie – od lekkiego uczucia dyskomfortu po uporczywe swędzenie, które znacząco wpływa na jakość życia. Nieustanna potrzeba drapania się po głowie może być istotnym sygnałem ostrzegawczym świadczącym o rozwijającym się stanie zapalnym skóry.

Intensywne drapanie prowadzi do mechanicznego podrażnienia naskórka, czego konsekwencją mogą być przeczosy, nadżerki i mikrourazy. Takie uszkodzenia nie tylko utrudniają gojenie, ale również zwiększają ryzyko wtórnych zakażeń bakteryjnych, co może zaostrzyć przebieg choroby.

Warto zaznaczyć, że świąd nasila się szczególnie pod wpływem potu – podczas aktywności fizycznej lub w warunkach podwyższonej temperatury. W takich sytuacjach uczucie swędzenia staje się bardziej intensywne i trudniejsze do opanowania.

Intensywne drapanie swędzącej skóry często prowadzi do kolejnego widocznego objawu – wyraźnego zaczerwienienia i podrażnienia.

Czy ŁZS na głowie powoduje zaczerwienienie i podrażnienie skóry?

Zaczerwienienie skóry głowy jest bezpośrednim skutkiem przewlekłego stanu zapalnego toczącego się w obrębie naskórka i skóry właściwej. Na skórze głowy pojawiają się czerwone plamy, które często są wyraźnie odgraniczone i łatwo zauważalne.

Obszary objęte stanem zapalnym są zwykle wrażliwe na dotyk, a skóra staje się wyraźnie podrażniona, często z towarzyszącym uczuciem pieczenia lub ciepła. W badaniu klinicznym dominują tzw. zmiany rumieniowo-złuszczające, stanowiące jeden z najbardziej charakterystycznych obrazów ŁZS.

Zaczerwienienie jest szczególnie widoczne w miejscach przejściowych, na granicy owłosionej i nieowłosionej skóry, np. na linii czoła, skroniach czy za uszami. Lokalizacja ta ułatwia obserwację objawów i pozwala na ich jednoznaczne powiązanie z aktywnym procesem chorobowym.

Na tych zaczerwienionych, podrażnionych obszarach niemal zawsze pojawia się kolejny typowy dla ŁZS element: charakterystyczne łuski i złuszczający się naskórek.

Jak wyglądają łuski i złuszczający się naskórek przy ŁZS?

W przebiegu łojotokowego zapalenia skóry obserwuje się charakterystyczne, tłuste łuski, które różnią się znacznie od suchych, sypkich fragmentów naskórka typowych dla zwykłego łupieżu. Mają postać lepkich, miękkich płatków o zabarwieniu od białawego po żółte, ściśle przylegających do skóry głowy oraz do nasady włosów.

Łuski powstają, gdy martwe komórki skóry mieszają się z nadmiarem łoju, tworząc żółtawe, tłuste płatki.

Tego rodzaju zmiany łojotokowo-złuszczające są nie tylko objawem dermatologicznym, lecz również dowodem zaburzonej równowagi między procesem rogowacenia a funkcją gruczołów łojowych. Ich obecność może powodować znaczny dyskomfort i zwiększać ryzyko wtórnych nadkażeń.

Widok łusek na głowie wielu osobom kojarzy się przede wszystkim z łupieżem. Czy jednak łojotokowe zapalenie skóry to to samo?

Czy łojotokowe zapalenie skóry głowy przypomina łupież?

Łojotokowe zapalenie skóry i łupież mają ze sobą wiele wspólnego, jednak nie są to tożsame schorzenia. Oba stany są związane z obecnością drożdżaków z rodzaju Malassezia, ale w przypadku ŁZS organizm reaguje intensywnym stanem zapalnym, czego nie obserwuje się w typowym łupieżu suchym.

Łupież tłusty bywa określany jako łagodna, niezapalna forma ŁZS, jednak w pełnoobjawowym przebiegu choroby skórnej pojawiają się rumień, pieczenie i nawarstwione łuski o żółtawym, tłustym charakterze, które ściśle przylegają do skóry głowy. Dla porównania – łupież suchy objawia się drobnoziarnistym, białym złuszczaniem bez cech podrażnienia czy widocznych ognisk zapalnych.

W praktyce klinicznej diagnostyka różnicowa ŁZS i łupieżu ma kluczowe znaczenie dla wdrożenia odpowiedniego leczenia. Błędna interpretacja objawów może prowadzić do nieskutecznych terapii oraz przewlekłego przebiegu stanu zapalnego.

Jedną z największych obaw osób zmagających się z problemami skóry głowy jest utrata włosów. Sprawdźmy, czy ŁZS faktycznie może do niej prowadzić.

Czy łojotokowe zapalenie skóry głowy powoduje wypadanie włosów?

W zaawansowanych lub przewlekłych postaciach łojotokowego zapalenia skóry może dojść do nadmiernego wypadania włosów. To zjawisko nie występuje w początkowej fazie choroby, lecz rozwija się jako konsekwencja długo utrzymującego się stanu zapalnego i zaburzeń w funkcjonowaniu mieszków włosowych.

Przewlekłe zapalenie osłabia strukturę mieszków włosowych, a nadmiar sebum i złuszczonych łusek blokuje ujścia gruczołów i mieszków, utrudniając prawidłowy wzrost włosa. Dodatkowym czynnikiem pogarszającym stan skóry jest mechaniczne drażnienie spowodowane intensywnym drapaniem, które prowadzi do mikrourazów i może przyspieszyć proces przerzedzania włosów.

Choć łysienie łojotokowe może być objawem niepokojącym, warto podkreślić, że w większości przypadków utrata włosów jest odwracalna. Po skutecznym opanowaniu stanu zapalnego i przywróceniu równowagi skóry głowy obserwuje się odrastanie włosów, bez trwałego uszkodzenia mieszków.

Leczenie przyczyny, a nie tylko objawów, stanowi podstawę zatrzymania progresji choroby i ochrony struktury włosów.

Oprócz obaw o włosy, wiele osób zastanawia się, czy zmiany zapalne na skórze mogą wiązać się z fizycznym bólem.

Czy zmiany skórne przy ŁZS mogą być bolesne?

W typowym przebiegu łojotokowego zapalenia skóry głowy nie występuje ból – dominującym objawem jest świąd. Odczucie pieczenia, dyskomfortu lub tkliwości skóry może pojawić się jedynie w przypadku podrażnienia naskórka, najczęściej na skutek intensywnego drapania.

Bolesność skóry głowy pojawia się zwykle wtórnie, gdy uszkodzona bariera skórna ulega zakażeniu bakteryjnemu. W takiej sytuacji mogą występować nadżerki, ropny wysięk, obrzęk oraz ból przy dotyku, co wyraźnie odbiega od obrazu typowego ŁZS. Objawy te są sygnałem alarmowym, świadczącym o powikłaniach wymagających konsultacji lekarskiej.

Wczesne rozpoznanie wtórnego nadkażenia jest istotne, ponieważ nasilony stan zapalny może pogłębiać uszkodzenia skóry i utrudniać proces gojenia. Pojawienie się bólu w przebiegu ŁZS wskazuje zwykle na zaostrzenie choroby lub dodatkowe czynniki patologiczne, które powinny zostać objęte diagnostyką różnicową.

Niektóre osoby z ŁZS martwią się nie tylko widocznymi objawami, ale także tym, czy chorobie może towarzyszyć nieprzyjemny zapach.

Czy przy ŁZS na głowie pojawia się nieprzyjemny zapach?

Nieprzyjemny zapach skóry głowy nie jest bezpośrednim objawem łojotokowego zapalenia skóry, jednak może pojawić się jako konsekwencja przewlekłego stanu zapalnego, nadprodukcji sebum oraz niewłaściwej pielęgnacji. Głównym mechanizmem jest rozkład łoju przez mikroorganizmy, w tym drożdżaki Malassezia i bakterie bytujące na powierzchni skóry.

Dodatkowym czynnikiem sprzyjającym powstawaniu zapachu są zalegające, nawarstwione łuski naskórka, które w połączeniu z sebum tworzą wilgotne środowisko sprzyjające namnażaniu drobnoustrojów. W przypadkach zaostrzenia ŁZS i pojawienia się wysięku zapalnego, intensywność zapachu może wzrosnąć, szczególnie przy ograniczonej wentylacji skóry głowy.

Odpowiednia higiena skóry głowy oraz stosowanie preparatów o działaniu keratolitycznym, przeciwgrzybiczym i regulującym łojotok pozwala na skuteczne ograniczenie tego problemu. Pojawienie się zapachu należy traktować jako sygnał pogorszenia stanu skóry, wymagający dostosowania pielęgnacji lub konsultacji dermatologicznej.

Zarówno nieprzyjemny zapach, jak i inne objawy mogą gwałtownie się nasilać. Warto wiedzieć, jak rozpoznać takie zaostrzenie choroby.

Jakie są objawy zaostrzenia łojotokowego zapalenia skóry głowy?

Zaostrzenie ŁZS objawia się nagłym pogorszeniem stanu skóry, w którym dotychczas łagodne symptomy ulegają znacznemu nasileniu. Zmiany stają się bardziej rozległe, a ich przebieg – intensywniejszy i trudniejszy do opanowania. Typowe są objawy wskazujące na zwiększoną aktywność zapalną i zaburzoną równowagę mikrobiologiczną skóry głowy.

Do objawów zaostrzenia zalicza się:

• wyraźne nasilenie świądu oraz uczucie pieczenia skóry,
  
• pogłębienie rumienia i rozszerzenie strefy objętej zmianami,
  
• pojawienie się grubych, tłustych, żółtawych łusek, często tworzących twarde skorupy,
  
• obecność wysięku surowiczego – sączenia się płynu z ognisk zapalnych,
  
• uczucie „oblepienia” skóry głowy i wzrost jej wrażliwości na dotyk.
  

W zaawansowanych epizodach zmiany skórne mogą wykraczać poza linię włosów, obejmując okolice skroni, karku, brwi czy małżowin usznych. Zaostrzeniu sprzyjają liczne czynniki wyzwalające, takie jak:

• stres psychiczny i przewlekłe napięcie emocjonalne,
  
• zmiany hormonalne, zwłaszcza w okresie dojrzewania lub okołomenopauzalnym,
  
• pora jesienno-zimowa, kiedy spada wilgotność powietrza i rośnie podatność skóry na przesuszenie,
  
• infekcje ogólnoustrojowe, osłabiające odporność,
  
• przebywanie w klimatyzowanych, suchych pomieszczeniach.
  

Zaostrzenie choroby świadczy o niewystarczającej skuteczności dotychczasowej pielęgnacji i może wymagać modyfikacji schematu leczenia lub interwencji dermatologicznej.

Nasilenie objawów pozwala nam odróżnić od siebie różne stopnie zaawansowania choroby. Zobaczmy, jak rozpoznać, czy mamy do czynienia z jej łagodną, czy już ciężką postacią.

Jak odróżnić łagodną i ciężką postać ŁZS skóry głowy?

Nasilenie łojotokowego zapalenia skóry głowy można ocenić na podstawie rozległości zmian, charakteru objawów zapalnych oraz wpływu choroby na codzienne funkcjonowanie. W postaci łagodnej obserwuje się punktowe ogniska zapalne z niewielkim zaczerwienieniem i cienkimi, tłustymi łuskami o białawo-żółtym zabarwieniu. Świąd występuje jedynie okresowo i zazwyczaj nie powoduje znacznego dyskomfortu. Skóra głowy nie wykazuje cech sączenia ani bolesności, a wypadanie włosów – jeśli się pojawia – ma charakter przejściowy i ograniczony.

W ciężkiej postaci choroby objawy przybierają znacznie bardziej intensywną formę. Zaczerwienienie skóry jest wyraźne, żywe i obejmuje rozległe obszary, często przekraczając linię włosów. Charakterystyczne są grube, żółte, mocno przylegające strupy oraz uczucie pieczenia i silnego świądu, który może być trudny do opanowania. Często pojawia się także wysięk surowiczy – sączący się płyn zapalny, świadczący o aktywnym procesie chorobowym. W takich przypadkach dochodzi również do nasilonego wypadania włosów, wynikającego z osłabienia mieszków i przewlekłego podrażnienia skóry.

Ciężka postać ŁZS znacząco pogarsza komfort życia i wymaga specjalistycznego leczenia dermatologicznego. Nieleczona może prowadzić do wtórnych nadkażeń oraz trwałego uszkodzenia bariery skórnej.

Niezależnie od nasilenia, ŁZS jest chorobą przewlekłą. Warto wiedzieć, jak wyglądają zmiany skórne, gdy choroba utrzymuje się przez długi czas.

Jak wyglądają przewlekłe zmiany skórne przy ŁZS głowy?

W przebiegu przewlekłym łojotokowego zapalenia skóry głowy dochodzi do utrwalenia stanu zapalnego, który z czasem może prowadzić do stopniowych zmian w strukturze i funkcjonowaniu skóry. Długotrwały proces zapalny sprzyja jej osłabieniu – staje się ona bardziej reaktywna, nadwrażliwa i podatna na działanie czynników zewnętrznych, takich jak zmiany temperatury, skład kosmetyków czy stres.

W miejscach przewlekłego stanu zapalnego obserwuje się często przerzedzenie włosów, spowodowane osłabieniem mieszków i zaburzeniami mikrokrążenia. Choć rzadko, mogą pojawić się także zmiany zanikowe lub przerostowe skóry, szczególnie przy długotrwałym braku kontroli objawów. Łuski stają się bardziej zwarte i trudne do usunięcia, a zaczerwienienie może utrzymywać się nawet w okresach pozornie niewielkiego nasilenia choroby.

Charakter nawrotowy ŁZS oznacza cykliczne przechodzenie przez fazy remisji i zaostrzeń, co wymaga systematycznego monitorowania stanu skóry i ciągłego dostosowywania pielęgnacji. W odróżnieniu od ostrych epizodów, przewlekłe zmiany są mniej spektakularne, ale trudniejsze do leczenia z uwagi na ich trwałość.

Pielęgnacja skóry objętej przewlekłym ŁZS przypomina dbanie o wymagający ogród – wymaga stałej uwagi, cierpliwości i stosowania odpowiednich narzędzi. Celem terapii nie jest całkowite wyleczenie, lecz wydłużenie okresów remisji i utrzymanie objawów pod kontrolą na jak najniższym poziomie.

W przebiegu przewlekłym można zauważyć, że objawy nie zawsze są takie same. Czy wiesz, że ich nasilenie może zmieniać się nawet w ciągu jednego dnia?

Czy objawy ŁZS nasilają się o różnych porach dnia?

Objawy łojotokowego zapalenia skóry głowy mogą nasilać się o różnych porach dnia, a szczególnie uciążliwe bywają wieczorem i w nocy. Najczęściej dotyczy to świądu, którego intensywność wzrasta wraz ze spadkiem poziomu kortyzolu w dobowym rytmie organizmu. Hormon ten działa przeciwzapalnie, dlatego jego niższe stężenie wieczorem sprzyja silniejszemu odczuwaniu stanów zapalnych i swędzenia.

Czy zauważyłeś, że najintensywniej drapiesz się wieczorem, oglądając telewizję lub tuż przed snem? To częste doświadczenie pacjentów z ŁZS. Dodatkowo podczas snu wzrasta temperatura ciała i zmniejsza się liczba bodźców zewnętrznych, co sprawia, że świąd staje się bardziej dokuczliwy. Nocne drapanie, często nieświadome, prowadzi do mechanicznego podrażnienia skóry i sprawia, że o poranku zmiany są bardziej zaczerwienione, a łuska wyraźniejsza.

Również przetłuszczanie się skóry głowy ma charakter dobowy i zwykle jest lepiej widoczne pod koniec dnia. Wynika to z aktywności gruczołów łojowych, które wydzielają sebum w sposób ciągły, ale jego nagromadzenie staje się bardziej zauważalne wieczorem.

Aby złagodzić wieczorne nasilenie objawów, warto zastosować chłodny kompres lub nałożyć preparat łagodzący przed snem. Proste działania zmniejszają uczucie swędzenia i ograniczają ryzyko nocnego drapania.

Objawy ŁZS mają tendencję do pojawiania się w konkretnych miejscach. Szczególnie charakterystyczne są zmiany na granicy owłosionej skóry głowy.

Jakie objawy mogą wystąpić na linii włosów i skroniach?

Objawy łojotokowego zapalenia skóry często koncentrują się na linii włosów, skroniach i za uszami, tworząc charakterystyczny obraz choroby. W tych miejscach pojawia się wyraźna, czerwona linia zapalna pokryta tłustymi, żółtawymi łuskami, która niekiedy przechodzi na gładką skórę czoła. To właśnie ten pas zmian określa się jako korona łojotokowa (corona seborrhoica) i uznaje za jeden z typowych wskaźników diagnostycznych, odróżniających ŁZS od łuszczycy.

Zwróć szczególną uwagę na skórę na granicy czoła i włosów – to tam najczęściej powstaje widoczny rumień, którego krawędź jest ostro odgraniczona od zdrowej skóry. Zmiany mogą rozciągać się na brwi, okolice skroni oraz do fałdów zausznych, tworząc obraz łatwy do zauważenia nawet przy codziennym przeglądaniu się w lustrze.

Pacjenci często odczuwają dyskomfort estetyczny, ponieważ objawy te są trudne do ukrycia i wpływają na wygląd twarzy. Połączenie zaczerwienienia i łuski sprawia, że skóra w tym rejonie staje się szczególnie widoczna w kontaktach społecznych.

Długotrwały stan zapalny w tych obszarach może prowadzić do strukturalnych zmian w samej skórze. Czy może ona stać się grubsza lub twardsza?

Czy ŁZS prowadzi do pogrubienia lub stwardnienia skóry głowy?

Łojotokowe zapalenie skóry głowy może w długotrwałym przebiegu prowadzić do zgrubienia i stwardnienia skóry, określanego jako lichenifikacja (zliszajowacenie). Zjawisko to powstaje wskutek przewlekłego stanu zapalnego i ciągłego drapania, które stymulują przerost naskórka.

Przewlekłe drapanie może sprawić, że skóra staje się grubsza i twardsza. To mechanizm obronny organizmu przed przewlekłym drażnieniem, ale jednocześnie efekt chorobowy, który świadczy o zaniedbaniu leczenia. Porównać to można do stwardniałego naskórka na piętach, jednak w tym przypadku zmiany rozwijają się w wyniku przewlekłego stanu zapalnego skóry głowy.

Nie jest to typowy objaw w początkowych stadiach ŁZS – pogrubienie skóry pojawia się zwykle po wielu latach źle kontrolowanej choroby. Co istotne, w tak zmienionej skórze substancje aktywne z preparatów leczniczych wchłaniają się gorzej, co dodatkowo utrudnia terapię.

Wszystkie opisane dotąd objawy – od łagodnych po te najbardziej zaawansowane – mogą budzić niepokój. To rodzi kluczowe pytanie: kiedy należy przestać działać na własną rękę i udać się po profesjonalną pomoc?

Kiedy objawy ŁZS wymagają konsultacji z dermatologiem?

Objawy łojotokowego zapalenia skóry wymagają konsultacji z dermatologiem, gdy domowa pielęgnacja i dermokosmetyki nie przynoszą poprawy po kilku tygodniach lub gdy choroba zaczyna się nasilać. Istnieje kilka sygnałów alarmowych, które jasno wskazują, że czas udać się do specjalisty:

• gdy świąd, zaczerwienienie i łuszczenie stają się coraz silniejsze mimo stosowania preparatów dostępnych bez recepty,
  
• gdy pojawia się ból, nadżerki, sączenie lub ropny wysięk, sugerujące wtórne nadkażenie,
  
• gdy dochodzi do intensywnego wypadania włosów lub przerzedzenia fryzury,
  
• gdy zmiany rozprzestrzeniają się poza owłosioną skórę głowy – na twarz, brwi, fałdy nosowo-wargowe, klatkę piersiową czy fałdy zauszne,
  
• gdy istnieje wątpliwość diagnostyczna i konieczne jest odróżnienie ŁZS od łuszczycy, grzybicy skóry głowy czy atopowego zapalenia skóry.
  

Dermatolog może wykonać trichoskopię i inne badania obrazowe, które pozwalają dokładnie określić charakter zmian. W cięższych przypadkach lekarz przepisuje leczenie na receptę, takie jak miejscowe kortykosteroidy czy preparaty przeciwgrzybicze, które nie są dostępne w aptece bez konsultacji lekarskiej.

Wizyta u dermatologa nie powinna być powodem wstydu – to krok w stronę poprawy jakości życia. Wczesna i prawidłowa diagnoza to klucz do skutecznej kontroli ŁZS, ograniczenia nawrotów i zapobiegania powikłaniom.

Podsumowanie

Łojotokowe zapalenie skóry głowy to przewlekła, nawrotowa dermatoza, której obraz kliniczny wykracza poza „zwykły łupież”. Rumień, tłuste żółtawe łuski, świąd, przetłuszczanie i okresowe zaostrzenia potrafią realnie obniżać komfort życia, a w długim przebiegu prowadzić do podrażnień, przeczosów i przejściowego przerzedzenia włosów. 

Skuteczna kontrola objawów opiera się na trzech filarach: właściwej diagnozie (różnicowanie z łupieżem i łuszczycą), systematycznej pielęgnacji (delikatne oczyszczanie, działanie przeciwzapalne/keratolityczne, odbudowa bariery) oraz eliminacji czynników wyzwalających (stres, nieodpowiednie kosmetyki, suche i zanieczyszczone powietrze). 

W codziennej rutynie warto sięgać po specjalistyczne dermokosmetyki do skóry z ŁZS – np. linię Seborh – które pomagają łagodzić podrażnienia i wspierać równowagę mikroflory. Jeśli mimo regularnej pielęgnacji objawy narastają, pojawia się wysięk, ból lub nasilone wypadanie włosów, konieczna jest konsultacja dermatologiczna i ewentualne leczenie recepturowe.

O autorze

Iga Sztukowska - Kosmetolog

Absolwentka Kosmetologii na AWFiS w Gdańsku, Specjalizuje się w pielęgnacji skóry problematycznej oraz tworzeniu receptur dermokosmetyków opartych na składnikach aktywnych o udokumentowanym działaniu. Jej pasją jest wspieranie osób zmagających się z problemami skórnymi – tak, aby mogły cieszyć się zdrową skórą i większą pewnością siebie. W pracy łączy wiedzę z zakresu kosmetologii i technologii produkcji kosmetyków, tworząc skuteczne i świadome rozwiązania pielęgnacyjne. Stale poszerza swoją wiedzę, aby nadążać za najnowszymi trendami i badaniami w dziedzinie dermatologii i kosmetologii.